Na jaren buiten Nederland gewerkt te hebben
wilden wij begin 2016 terug keren naar Nederland. Voor huurhuizen waren
lange wachttijden en koophuizen waren voor ons onbetaalbaar. In het
westelijke deel van het Duitse “Grafschaft Bentheim” konden wij een oude
boerenwoning kopen. Dit was mogelijk omdat de prijzen op dat moment
in Duitsland nog heel gematigd waren en de Duitse Volksbank een hypotheek
wilde verstrekken.
De “grafschaft Bentheim” ligt aan drie
kanten omsloten door Nederland waarbij de woning feitelijk halverwege
en op de lijn van Enschede – Emmen lag. Door deze ligging
“binnen” Nederland waren ook al de Nederlandse voorzieningen direct
onder handbereik in Tubbergen en Almelo enerzijds en in Hardenberg,
Dedemsvaart en Emmen anderzijds.
De oude boerenwoning lag binnen 5
fietsminuten van het centrum van het stadje Uelsen met alle
voorzieningen op het gebied van onderwijs, winkels, gezondheidszorg
etc.. Het geheel bestond uit een hoofdgebouw met daarin de hoofdwoning,
een kleine inpandige en volledige zelfstandige ouderenwoning en enige
opslagruimtes (bij elkaar circa 349m2). De inpandige ouderenwoning bood
de mogelijkheid om op een later moment noodzakelijke mantelzorg
dichtbij te realiseren waarmee wij zo lang als mogelijk thuis zouden
kunnen blijven wonen.
Daarnaast was er een ruime wagenberging
van circa 153 m² en het voormalige stalgebouw van circa 154 m² wat wij
volledig gestript hebben en daarna weer opgebouwd tot een geïsoleerde
werkplaats. In deze laatste werd onze ambachtelijke meubelmakerij
ondergebracht waarmee wij de noodzakelijke aanvulling op onze
onvolledige pensioenen moesten realiseren.
Het geheel lag op een erf van ruim 1
hectare, vrij in een golvend buitengebied met uitzicht over een Duits
natuurgebiedje. Er was hierdoor niet enkel sprake van een grote
privacy, maar het gaf ook de zekerheid dat buren op een dusdanige
afstand woonden dat zij nooit last zouden hebben van het geluid van
onze houtbewerkings machines. Bij elkaar een goede woon- maar vooral
perfecte werksituatie.
Dit alles zijn wij kwijt geraakt. Bij de
gewijzigde wet AOW per 01-01-2013 werd ons 16 maanden AOW afgepakt
waardoor wij de hypotheek niet meer konden betalen. De hoogste
bestuursrechters noemden dit een ontneming van eigendom. Het Europese
Hof oordeelde hierover dat als er tegenover de ontneming geen
compensatie staat, er sprake is van een strijd met het vereiste van
proportionaliteit en mag het eigendom niet ontnomen worden. De
Nederlandse Hoge Raad zegt hierover dat als de regels en uitspraken van
o.a. het Europese Hof niet worden opgevolgd, de wet niet ingevoerd en
toegepast mag worden omdat dit dan in strijd is met de plicht van
Artikel 94 van de Grondwet. Volgens de Hoge Raad is er dan sprake van
een onrechtmatige daad en is de Staat verplicht de schade te vergoeden.
En dit laatste weigerden en weigeren de elkaar opvolgende regeringen Rutte vanaf 2012 te doen. Oftewel, niet alleen raak je je huis en je werkplaats kwijt maar ligt ook je sociale leven helemaal op zijn kop. En dat met dank aan bewindspersonen die het bij hun wetgeving niet erg nauw nemen met vaststaande wet- en regelgeving waar zij zich aan dienen te houden.
